سندروم یا اختلال تورت یا توره،tourettes syndrom، و تیک ها معمولا در حدود هفت سالگی آغاز می‌شود و علت آن عدم توازن در مغز است. این دیاگنوز ممکن است ، بویژه برای پدر و مادری که بچه شان به آن مبتلا شده است یک محکومیت ابدی احساس شود. اما واقعیت این است که بسیاری از مبتلایان بهبود می یابند یا یادمی‌گیرند که با نشانه‌های آن در آینده برخورد مناسب بکنند.

سندروم تورت چیست؟

سندروم تورت متعلق به گروهی از اختلالاتی است که نارسایی عصبی- روانی خوانده می شوند، یعنی اینکه مغز آنطوری که باید کار نمی‌کند. در این صورت نشانه‌هایی به شکل تیک های حرکتی و صوتی پدید می آید. تیک عبارت از حرکت هایی غیرارادی مانند پلک زدن، بالا انداختن شانه ها و لمس کردن اشیاء  ونیزصدا درآوردن و سرفه و صاف کردن گلو  یا سوت زدن است.

بعضی‌ها ناسزاگویی و اظهارات نامناسب را تیک تلقی می‌کنند که کوپرولالی نامیده می‌شود  اما  بسیاری از مبتلایان به سندروم تورت این رفتار را ندارند.

تیک ها معمولا در کودکی، میان پنج و هفت سالگی،  پدید می آیند اما این به این معنا نیست که این کودکان ممکن است به اختلال تورت مبتلا شوند. این تیک ها ممکن است گذرا باشند و نیازی به درمان آنها نباشد. برای اینکه دیاگنوز تورت شامل کسی بشود لازم است که تیک‌ها دستکم یک سال  و دستکم سه ماه بدون توقف دیده شوند. در درجه ی نخست پسران به این بیماری  مبتلا می‌شوند و این بیماری یک بیماری ارثی است.

سندروم تورت چه تاثیری بر زندگی دارد؟

سندروم تورت می تواند  بویژه برای کودکی که تازه مدرسه را شروع کرده بسیارناراحت کننده باشد. علاوه بر تیک ها دشواری تمرکز حواس، بیش فعالی و دیس‌لکسی(خوانش پریشی) در این کودکان پدیده هایی معمولی است. این بیماری می تواند به شدت متغیر باشد و از دوره های سخت  تیک ها  تا دوره هایی که نشانه ای از آن دیده نمی شود، تغییر یابد. استرس معمولا باعث تحریک علایم بیماری می‌شود.

در بسیاری از مبتلایان ، نشانه های بیماری در بزرگسالی از بین می رود. اگر چنین هم نباشد، بسیاری می توانند بطوری بر تیک های خود مسلط شوند که اطرافیان متوجه آنها نشوند و سپس در خانه این علایم بروز می کند. بسیاری می توانند به رغم  داشتن این بیماری  زندگی اجتماعی خوبی داشته باشند. تفاهم پیرامونیان اهمیت بسیاری در این زمینه دارد.

معمولا در  کسانی که مبتلا به سندروم تورت  هستند، انگیزش های آنی ایجاد می شود و آنها از وسواس، اضطراب یا افسردگی رنج می برند. این بیماری بر هوش یا استعدادهای اشخاص تاثیری نمی‌گذارد. این موضوه مورد بحث بود ه که آیا پیوندی میان اختلال تورت و استعداد موسیقایی، وجود دارد یا ندارد ، برای نمونه آیا چنین پیوندی در مورد موزارت وجود داشته یا نداشته است.

آیا باید خواستار کمک شوم؟

اگر متوجه شوید که کودکی مدت زمان درازی است که  از تیک رنج می برد  باید جویای کمک شوید. پی بردن به اینکه رفتار کودک ناشی از چیست می تواند دشوار باشد و در مورد او  هرچه زودتر تشخیص بیماری انجام گیرد ، درمان بیماری در دوران رشد او آسانتر خواهد بود.  اطرافیان کودک با کسب  اطلاعات و معلومات  متوجه خواهند شد که رفتار کودک رفتاری ارادی نیست.

شما، بسته به سن کودک، می توانید با مرکز درمانی، درمانگاه مدرسه، نهاد روانپزشکی کودکان و نوجوانان (BUP) یا مرکز بهداشت و درمان کودکان تماس بگیرید.  بزشک، برای اینکه تشخیص بیماری درست باشد،  باید علت های دیگرتیک ها را منتفی بداند و مشاهده کند که فرد مبتلا هم از تیک های حرکتی و هم از تیک‌های صوتی رنج می برد.

معالجه چگونه می‌تواند باشد؟

اگر احساس شود که تیک های کودک مانع شدید کارکردهای او است می توان از کمک حرفه‌ای برخوردار شد. علاوه بر اقدامات حمایتی بیشتر در مدرسه، دارو درمان و رفتاردرمانی شناختی (KBT)   در معالجه ی سندروم تورت می تواند سودمند باشد. خویشاوندان نیز ممکن است به حمایت و آموزش برای پشتیبانی از شخص مبتلا نیازمند باشند.